Η ιστορία μας ξεκινά σε μια δεξίωση στην πρωτεύουσα, όπου ο Στρατηγός Philip Henry Sheridan ανακοινώνει σε μια αγέλη οικονομικών παραγόντων και τραπεζιτών το τέλος των Ινδιάνικων Πολέμων και καλεί για την έναρξη επενδύσεων στο Δυτικό Κομμάτι της Χώρας.

Ο Pat MacDonald παρέα με τον γιο του Brett φθάνουν στο Denver του Colorado. Σκοπός του MacDonald είναι να διερευνήσει για ποιο λόγο δεν έχει πληρωθεί για τα γελάδια που έστειλε στον πράκτορα Ινδιάνικων Υποθέσεων, βάσει της συμφωνίας που σύνηψε με τον Στρατό στο Fort Meade (Βλ. τεύχος 53: Οι Χρυσοί Λόφοι). Οι MacDonald αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα προσαρμογής στο «πολιτισμένο» περιβάλλον του Denver. Ο μικρός μπλέκει σε φασαρίες προσπαθώντας να προστατέψει μια λιλιπούτεια Ινδιάνα, τη Nita, ενώ και η συνάντηση του Pat με τον κυβερνήτη Mitkin, πηγαίνει -όπως αναμενόταν- κατά διαόλου. Σαν να μην έφταναν αυτά οι MacDonald βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν έξαλλο όχλο, όταν δέχονται να πάρουν το γεύμα τους μαζί με τον αρχηγό των Ute, τον Ouray. Υπό την απειλή της ευέξαπτης καραμπίνας του MacDonald τα πνεύματα ησυχάζουν, προς μεγάλη απογοήτευση του υποκινητή των διαδηλώσεων, Cairo. Είναι όμως πλέον φανερό πως το κλίμα της πόλης είναι πολύ βαρύ για τους MacDonald.

Έτσι παίρνουν το δρόμο για το πρακτορείο ινδιάνικων υποθέσεων του Nathan Meeker προσπαθώντας να ξεδιαλύνουν το κουβάρι της υπόθεσης των απλήρωτων μοσχαριών. Έκπληκτος ο Pat ανακαλύπτει πως τα γελάδια που αυτός έστειλε στον Meeker δεν έχουν καμιά σχέση με τα γελάδια που παρέλαβε ο πράκτορας. Επί της ευκαιρίας ο Meeker εξηγεί στον Pat το όραμά του για τους Ινδιάνους: μια αυτάρκης ινδιάνικη αγροτική κοινότητα. Φαίνεται όμως ότι οι Ute δε συμμερίζονται τα όνειρα του Meeker με πρώτους αντιρρησίες τον πατέρα της Nita, τον Nicaagat και τον Colorow. 

Όταν ο Meeker κάνει το λάθος να οργώσει την πεδιάδα που έκαναν τις καβαλαρίες τους οι Ute, το ποτήρι της οργής ξεχειλίζει. Ο MacDonald, που στο μεταξύ βρήκε τα γελάδια του, γίνεται μάρτυρας μιας βίαιης κακοποίησης του πράκτορα, που θορυβημένος καλεί το στρατό να τον βοηθήσει. 

Όταν όμως οι Ute του White River βλέπουν τον στρατό να περνάει το σύνορο του Milk Creek παραβιάζοντας τη συνθήκη που είχαν συνάψει, αφηνιάζουν εντελώς. Καθηλώνουν τη μικρή δύναμη από το Fort Steele δίπλα στον ποταμό Milk και σκοτώνουν τον διοικητή της. Επιδράμουν στον καταυλισμό του Meeker, σφάζουν τον ίδιο και όλους τους άνδρες που βρίσκουν εκεί, βιάζουν και απαγάγουν τις γυναίκες (για πρώτη φορά στην «Κατάκτηση» βλέπουμε το θέμα του βιασμού). Ο MacDonald αποκομμένος στο Milk Creek με τους στρατιώτες, αρνείται να πολεμήσει τους Ute και προτιμά να πάει να φέρει βοήθεια από το Rawlins. Στο δρόμο τακτοποιεί τους λογαριασμούς του με το μούργο τον Cairo ο οποίος τελικά ήταν και πίσω από την υπόθεση με τα μοσχάρια του. Η ταυτόχρονη έλευση του Συνταγματάρχη Merritt και του Μεγάλου Αρχηγού των Ute, του Ouray, θα δώσει τέλος στη μάχη του Milk Creek. Ωστόσο τώρα είναι φανερό σε όλους πως οι Ute σύντομα θα πρέπει να πάρουν δρόμο. Όσο για τον MacDonald το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ρίξει ακόμα ένα χέσιμο στον κυβερνήτη του Colorado, έτσι για να το ευχαριστηθεί η ψυχούλα του! 

Παρατηρήσεις: Η καριέρα του Phil Sheridan στο στράτευμα απογειώθηκε από την εκτίμηση που έτρεφε στο πρόσωπό του ο Ulysses Grant. Όταν ο ταγματάρχης Chivington με τη σφαγή των Cheyenne και των Arapaho στο Sand Creek (βλ. τεύχος 28) μετέτρεψε την μέχρι τότε σχετικά ήσυχη περιοχή των Μεγάλων Πεδιάδων σε απέραντο φρενοκομείο, ο Grant στράφηκε στον Sheridan και του ανέθεσε τη στρατιωτική διοίκηση της περιοχής του Missouri. Ήταν η στρατιά του Sheridan που διεξήγαγε τους νικηφόρους πολέμους ενάντια στους Comanche και τους Kiowa (βλ. τεύχος 52), ενάντια στους Sioux και τους Cheyenne (βλ. τεύχη 54 και 55) και ενάντια στους Ute (βλ. τεύχος 58). O Sheridan, τον οποίο πολλοί ιστορικοί κατηγορούν για ρατσισμό και γενοκτονία, έφθασε στο αξίωμα του αρχιστράτηγου του Αμερικανικού Στρατού. 

Ο Nathan Meeker ήταν ένας ιδεολόγος, οπαδός του Charles Fourier, που πρέσβευε την επιστροφή σε ένα αγροτικό πρότυπο ζωής. Είχε ήδη στήσει ένα κοινόβιο στους Ανατολικούς πρόποδες των Βραχωδών Όρεων, όταν δέχθηκε τη θέση του Ινδιάνου πράκτορα των Ute του White River. Είχε μηδαμινή επαφή με τους Ινδιάνους μέχρι τότε και δεν μπόρεσε ποτέ να κατανοήσει την κουλτούρα τους. Οι αγροτικές εργασίες που πρόσφερε στους Ute θεωρούνταν αποκλειστικά έργο γυναικών σύμφωνα με τα έθιμα της φυλής, ενώ το πολυτιμότερο αγαθό που μπορούσε να έχει ένας Ute ήταν το άλογο! Για αυτό και η βίαια αντίδραση των Ινδιάνων στην ιδέα του Meeker να μετατρέψει την αλάνα που παράβγαιναν σε χωράφι! Ο Nicaagat (Jack, τον φώναζαν οι λευκοί) και ο Colorow, που ήταν Comanche, ήταν ανάμεσα στους αρχηγούς των Ute του White River, οι οποίοι είναι και οι Ute που διέπραξαν τη σφαγή του Meeker και πολέμησαν στη μάχη του Milk Creek. Ο Ouray ανήκε στους Νότιους Ute αλλά αναγνωριζόταν από την κυβέρνηση ως αρχηγός όλης της φυλής. Ο Ouray είχε ταξιδέψει στην Washington και είχε δει παραταγμένους 200.000 στρατιώτες γύρω της. Από τότε του κόπηκε κάθε διάθεση για πόλεμο. Ένδεκα άτομα σκοτώθηκαν στη σφαγή του Meeker. Στη λίστα των νεκρών δεν υπάρχουν τα ονόματα Jonas και Mason, οι δυο εργάτες του Meeker που κατονομάζονται στο τεύχος. Η γυναίκα και η κόρη του Meeker, η είκοσι δύο ετών τότε Josephine, μαζί με την γυναίκα και τα δυο παιδιά ενός από τους νεκρούς εργάτες, πιάστηκαν αιχμάλωτες και η ομηρία τους διήρκησε 23 μέρες. Ελευθερώθηκαν χάρη στις προσπάθειες ενός απεσταλμένου του υπουργού εσωτερικών που λεγόταν …Adams (Charles) και της γυναίκας του Ouray, της Chipeta! Ήταν η τελευταία περίπτωση ομηρίας λευκών από Ινδιάνους και τράβηξε το ενδιαφέρον όλου του έθνους. Για λίγες μέρες, το 1879, το Colorado, ήταν το κέντρο της Αμερικής! Όταν ελευθερώθηκε η Josephine, διηγήθηκε πως δυο Ute είχαν μονομαχήσει για το ποιος θα την κάνει δική του και πως ζούσε περιορισμένη στη σκηνή του νικητή Ute, του Persune, αναγκαζόμενη να κάνει sex μαζί του μπροστά στις Ινδιάνες γυναίκες του.

Ο Frederick W. Pitkin ήταν ο δεύτερος κυβερνήτης της πολιτείας του Colorado, η οποία είχε συσταθεί μόλις το 1876. Διατηρήθηκε σε αυτή τη θέση έως το 1883. 

Ο ταγματάρχης που οδηγεί το στρατιωτικό σώμα του Fort Steele (κοντά στο Rawlins του Wyoming, που αναφέρεται στο τεύχος) προς βοήθεια του Meeker και το οποίο αποκόπτεται στο Milk Creek λεγόταν Thomas Thornburgh και όχι Thorn (έχουμε μια σύντμηση του ονόματος). 153 στρατιώτες είχε μαζί του ο ταγματάρχης και πράγματι επέλεξε να προχωρήσει μπροστά με λευκή σημαία όταν ένας πυροβολισμός – άγνωστο ποιος τον έριξε - σήμανε την έναρξη της μάχης. 11 άνδρες, ανάμεσα τους ο Thornburgh, ήταν οι απώλειες του στρατού. Η πολιορκία τους στο Milk Creek κράτησε έξι μέρες μέχρι να έρθει βοήθεια. Η βοήθεια ήρθε από τον Συνταγματάρχη W. Merritt, τον οποίο συναντήσαμε (ως ταγματάρχη) και στο τεύχος 55 (Φθινοπωρινός Άνεμος). 

Μετά από όλα αυτά οι Ute εύλογα πήραν πόδι το 1881 από το Colorado για την…Utah!

Pat MacDonald: «Δυστυχώς δεν έχω τόσες πολλές σφαίρες για την κλίκα που ανήκετε…για τους τραπεζίτες, τους εμπόρους, τους δικηγόρους, τους πολιτικούς, τα καταραμένα όρνια που περιμένουν να αρπάξουν τη γη των Ουτ» ! 

Cairo: «Ποιος είστε εσείς που θα αλλάξετε την Ιστορία, Σερίφη; Ένας άνθρωπος με αστέρι και καραμπίνα! Δηλαδή ένα τίποτα» !