Posted by : Π.Μ Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Είμαστε στα τέλη Μαρτίου – Αρχές Απριλίου  του 1865 και ο πόλεμος πλέον έχει κριθεί. Η στρατιά του Grant έχει εισβάλλει στο Νότο και αφήνει πίσω της καμένη γη ακολουθώντας το υπόδειγμα του Sherman λίγους μήνες νωρίτερα. Στο δρόμο προς την πρωτεύουσα της Ομοσπονδίας, το Richmond, το αρχοντικό της Belinda Hall γίνεται παρανάλωμα του πυρός, ενώ η γλυκιά ιδιοκτήτρια του μόλις που προλαβαίνει να το σκάσει μεταμφιεσμένη σε …cowboy! Οι Yankees όμως την εντοπίζουν και την παίρνουν στο κυνήγι. Η Belinda  σώζεται μετά από την παρέμβαση λίγων νεαρών στρατιωτών των Νοτίων, ένας εκ των οποίων είναι ο δεκαεξάχρονος Ben MacDonald. Ο νεαρός οδηγεί την Belinda μέχρι τα χαρακώματα του Richmond και η Belinda κατευθύνεται ευθύς στο κυβερνείο αναζητώντας τη σωτηρία στο τελευταίο τρένο από το Richmond για το Danville. Δυστυχώς γι’ αυτήν, η κυβέρνηση του Νότου και το επιτελείο της φαίνεται να έχουν καταλάβει όλες τις θέσεις του συρμού. Με προσωπική παρέμβαση ωστόσο του προέδρου Jefferson Davis, η δεσποινίς Hall επιβιβάζεται τελικά στο τρένο. Στο μεταξύ το Richmond πέφτει και ο Ben MacDonald παίρνει στο κατόπι το τρένο αναζητώντας κι αυτός σωτηρία.

Η Belinda δεν θα κάνει πολύ μεγάλο ταξίδι με το τρένο καθώς - όταν ανακαλύπτει μια συνομωσία υπεξαίρεσης του κρατικού χρυσού της Ομοσπονδίας από τον γραμματέα Banister - καθίσταται ανεπιθύμητη ως επιβάτης και τοποθετείται στο τελευταίο βαγόνι, φιμωμένη και δεμένη πισθάγκωνα. Το βαγόνι αποσυνδέεται από τον υπόλοιπο συρμό, εντοπίζεται όμως από τον Ben, ο οποίος ελευθερώνει τη Belinda. Οι δυο τους αποφασίζουν να κυνηγήσουν τον Banister στο δρόμο προς το Texas. Ξεκινούν έτσι μια εντυπωσιακή περιπλάνηση που θα τους φέρει αντιμέτωπους με ένα μισότρελο γαιοκτήμονα και με ένα αλκοολικό βετεράνο λοχία της Ομοσπονδίας, προτού καταλήξουν σε ένα χωριό που βασιλεύει γνήσια φελινική τρέλα με τους έγχρωμους απελεύθερους να έχουν γίνει κύριοι πακτωλού χαρτονομισμάτων του Νότου, να γλεντάν, να τρώνε και να πίνουν ασύστολα κάτω από το κρεμασμένο άψυχο κορμί του πάλαι ποτέ ιδιοκτήτη τους.

Ο Ben και η Belinda βρίσκουν τους μπράβους του Banister και μαθαίνουν ότι έχει κατευθυνθεί προς το St. Lewis. Φθάνουν στην παραποτάμια πόλη και εντοπίζουν τον Banister να έχει αγοράσει ένα πλωτό Casino και να το παίζει μαχαραγιάς. Με τη βοήθεια του Hickok που χαρτοπαίζει στο καζίνο και αναγνωρίζει τη Belinda από την προηγούμενη περιπέτεια τους (Οχυρά της Δόξας), ο Ben θα στείλει το καζίνο μαζί με το υπόλοιπο του χρυσού του Νότου στο βάθος του ποταμού. Φροντίζει όμως να περισώσει ένα σακουλάκι για τη μοιραία Belinda, με την οποία φυσικά την έχει πατήσει άσχημα!             
             
Belinda Hall: (στον απογοητευμένο με την έκβαση του πολέμου Ben MacDonald): Το σημαντικό είναι να παλεύεις! Μετρά βέβαια η νίκη ή η ήττα, αλλά το να πολεμάς για τις ιδέες σου είναι το πιο σπουδαίο…. Ν’ ακολουθείς το δρόμο της συνείδησής σου». 

Παρατηρήσεις: Ο Jefferson Davis ήταν απόφοιτος της στρατιωτικής ακαδημίας του West Point και βετεράνος του Μεξικανο-Αμερικανικού Πολέμου του 1846 όπου και έχασε το ένα του μάτι. Θεωρείτο χαρακτήρας με υψηλό ήθος και αίσθηση αξιοπρέπειας και έδωσε τη μάχη του Νότου μέχρι το τέλος. Μετά τη δολοφονία του Lincoln κατηγορήθηκε ως συνωμότης και φυλακίστηκε. Απελευθερώθηκε το 1867.

Μια σύντομη ιστορία της ζωής του μπορείτε να δείτε στο παρακάτω video

Στις 3 Απριλίου του 1865 ο πρόεδρος Jefferson Davis και το Υπουργικό Συμβούλιο φεύγουν με το τρένο για το Danville, το οποίο έμελλε για λίγες μέρες να αποτελέσει την έδρα της Ομοσπονδίας. Η σιδηροδρομική γραμμή DanvilleRichmond υπήρξε κρίσιμη στον ανεφοδιασμό της Γραμμής του Petersburg, που υπερασπιζόταν το Richmond. Τo Danville είχε από την αρχή του πολέμου λάβει έναν καθαρά υποστηρικτικό χαρακτήρα στις επιχειρήσεις των Νοτίων. Υπήρχε νοσοκομείο όπου αποσύρονταν οι σακατεμένοι στις μάχες, υπήρχαν και φυλακές όπου μπουζουριάζονταν οι αιχμάλωτοι Yankees, για να αποδεκατιστούν εκεί από δυσεντερία, ευλογία και άλλες ασθένειες. Στο Danville, o Jefferson Davis, εξέδωσε την τελευταία του απόφαση ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας. Τα  γεγονότα αυτά, του τέλους της Ομοσπονδίας μνημονεύονται θαυμάσια στο διάσημο τραγούδι των Cream, The Night They Drove Old Dixie Down (Dixie είναι το «χαϊδευτικό» της Ομοσπονδίας), όπου στους στίχους γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο τρένο του Danville.    


Το Danville, πήρε το όνομά του από τον παρακείμενο ποταμό Dan, ο οποίος με τη σειρά του πήρε το όνομα του από τον γιο του Ιακώβ, Δαν, γενάρχη μίας από τις 12 φυλές του Ισραήλ. Παραμονές του Εμφυλίου το Danville ανθούσε ήδη από το εμπόριο καπνού. Σήμερα είναι μια από τις 41 ανεξάρτητες πόλεις των ΗΠΑ. Ανεξάρτητες σημαίνει ότι δεν ανήκουν σε καμία κομητεία (County). Από τις 41 ανεξάρτητες πόλεις των ΗΠΑ, οι 38 ανήκουν στη Virginia, καρπός του ιδιόμορφου Συντάγματος της Πολιτείας. Οι άλλες τρεις ανεξάρτητες πόλεις των ΗΠΑ είναι η Baltimore, το St Lewis και η Carson City.

Σε μια από αυτές μάλιστα, το St Lewis, επιλέγει ο DAntonio να συνεχίσει την ιστορία του, με την Belinda και τον Ben να κυνηγούν εκεί τον χρυσό της Ομοσπονδίας. Οι ΗΠΑ αγόρασαν το St Lewis από τη Γαλλία το 1803 με την περίφημη Πράξη Αγοράς της Louisiana (The Louisiana Purchase), αφού πρώτα είχαν αποτύχει να το καταλάβουν στρατιωτικά (από τους Ισπανούς) το 1780, κατά την περίοδο του πολέμου της Ανεξαρτησίας. Τη δεκαετία του 1860 το St Lewis ήταν μια αληθινή μεγαλούπολη με πληθυσμό πάνω από 160.000. Τo St Lewis ανήκε σε Νότια Πολιτεία, αλλά μετά την άφιξη μεγάλου αριθμού Ιρλανδών και Γερμανών μεταναστών τη δεκαετία του ’50, πολλοί ήταν και υπέρ της κατάργησης της δουλείας κι έτσι οι εντάσεις στην πόλη την περίοδο του εμφυλίου ήταν μεγάλες. Η Ένωση είχε εφαρμόσει εμπάργκο προς την πόλη αποκλείοντας την κυκλοφορία στο ποτάμι του Mississippi. Η αίγλη της πόλης του St Lewis διατηρήθηκε για πολλά χρόνια και το 1904 έγινε η πρώτη μη ευρωπαϊκή πόλη που διοργάνωσε Ολυμπιακούς Αγώνες!

Σε ότι τώρα αφορά το περίφημο χρυσάφι της Ομοσπονδίας, ο όρος αναφέρεται σε διάφορα αποθεματικά χρυσού του Νότου, όπως αυτά που «έφυγαν» από τη Νέα Ορλεάνη και το Columbus μετά την κατάληψή τους με κατεύθυνση την Augusta και το Macon της Georgia. Ο πιο διάσημος όμως «Χρυσός της Ομοσπονδίας» είναι αυτός της ιστορίας μας. Θεωρείται ότι στο τρένο για το Danville μαζί με τον Jefferson Davis ταξίδεψαν περίπου 750.000$ χρυσά και ασημένια νομίσματα, χρυσαφικά και λοιπά τιμαλφή. Το τρένο αυτό – δύο τρένα στην πραγματικότητα, ένα με την κυβέρνηση κι ένα με το χρυσό και τους ναύτες που τον φρουρούσαν -  αναχώρησε από το Danville στις 6 Απριλίου 1865. Ο Davis συγκάλεσε το τελευταίο υπουργικό συμβούλιο στην Washington της Georgia στις 3 Μαΐου κι εκεί έδωσε εντολή για αποζημίωση όλης της συνοδείας του, της φρουράς συμπεριλαμβανόμενης. Στις 6 Μαΐου παρέδωσε τον υπόλοιπο χρυσό στον «Υπουργό Οικονομικών» Λοχαγό Micajah Clark. Τι απέγινε από εκεί και πέρα ο χρυσός τρέχα γύρευε. Μια θεωρία θέλει την Ένωση να παραλαμβάνει το χρυσό αλλά καταλήγει πως καθώς αυτός μεταφερόταν στην Washington D.C. λεηλατήθηκε από ντόπιους bushwhackers!

Πάρα πολλές φιλμικές ιστορίες αλλά και κόμικς ασχολούνται με το θέμα του χρυσού του Νότου. Στο Gone With The Wind, ο Rhett Butler ( Clark Gable) κατηγορείται από τους Βόρειους ως ο καταχραστής του χρυσού. Σε μια ιστορία του Tex Willer , ο χρυσός καταλήγει στα χέρια της Ku Klux Klan, ενώ σε αντίστοιχη του Blueberry, o χρυσός καταλήγει στο Μεξικό και χρηματοδοτεί τον πόλεμο των οπαδών του Benito Juarez έναντι του Αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού! Ο χρυσός είναι το βασικό μοτίβο στο κλασικό spaghetti western, The Good, the Βad and the Ugly, ενώ εξακολουθεί να τροφοδοτεί τη φαντασία των σεναριογράφων ως τις μέρες μας (βλ. Timecop, Sahara κλπ). Και φυσικά στη πολιτεία της Georgia ακόμα και σήμερα παραμένει ο νούμερο ένα τροφοδότης αστικών θρύλων, αφού οι περισσότεροι πιστεύουν πως ο χρυσός είναι θαμμένος κάπου στην κομητεία Wilkes.

Έρευνα-κείμενο: Μανώλης Εργαζάκης

- Copyright © Η Κατάκτηση της Δύσης || Εγκυκλοπαίδεια - Designed by Παναγιώτης Μπαταργιάς -