Ο Adams παραιτείται από το πρακτορείο Pinkerton και βρίσκει δουλειά σαν ανταποκριτής του Ulysses Grant, αρχιστράτηγου του αμερικανικού στρατού ήδη από το 1864. Η πρώτη δουλειά που ο Grant θα αναθέσει στον Adams είναι η επίβλεψη των συνομιλιών με τους Sioux στο Fort Laramie, η οποία έχει ως αντικείμενο την εξασφάλιση ασφαλούς προσπέλασης στους λευκούς μέσα από τη διαδρομή Bozeman, που φυσικά διασχίζει μεγάλο μέρος της γης των Lakota. Στο δρόμο του για το Fort Laramie, ο Adams θα πέσει πάνω στον ανιχνευτή Tragg, ο οποίος έχει βάλει στο κλείστρο του κι ετοιμάζεται να μπουμπουνίσει το Κόκκινο Σύννεφο. Κρίνοντας πως μια τέτοια εξέλιξη θα σήμαινε το άδοξο τέλος των συνομιλιών ο Adams θα εμποδίσει τον Tragg, για να περάσει πάραυτα στα μαύρα κατάστιχα του γερο-ανιχνευτή.

Οι διαπραγματεύσεις στο Laramie ξεκινούν. Είναι παρόντες οι Oglala, οι Hunkpapa με τον Gall, οι Teton και άλλοι Lakota όπως και οι Cheyenne της περιοχής. Οι συζητήσεις καταρρέουν όταν το Κόκκινο σύννεφο βλέπει μια ίλη ιππικού να μπαίνει στο οχυρό, παίρνει τους 400 Oglala πολεμιστές του και φεύγει. Το ίδιο κάνει και ο Gall. Κάποιοι ελάσσονες φύλαρχοι ωστόσο υπογράφουν τη συνθήκη κι αυτό είναι αρκετό για τον Συνταγματάρχη Carrington για να πάρει τους άνδρες του και να κινήσει για τις όχθες του ποταμού Little Pine, παραπόταμου του Powder, ώστε να στήσουν το Fort Phil Kearny.

O Adams λαμβάνει εντολές από τον Grant να βοηθήσει με κάθε τρόπο τη διάνοιξη της διαδρομής Bozeman κι έτσι κατευθύνεται κι αυτός στο Fort Phil Kearny μόνο και μόνο για να το βρει κυκλωμένο από τους άνδρες του Κόκκινου Σύννεφου. Ο Ινδιάνος αρχηγός έρχεται τετ α τετ με τον Adams αλλά του τη χαρίζει με τον όρο να μεταφέρει στο διοικητή του οχυρού τελεσίγραφο αποχώρησης των δυνάμεων του από το ποτάμι ή οριστικού χαμού τους. O Adams μετά κόπων και με τη βοήθεια του Tragg φθάνει στο Fort Phil Kearny για να διαπιστώσει τα αυτονόητα: ο Carrington σκοπεύει να εκτελέσει τις διαταγές του και το οχυρό με όλους τους άντρες του έχει πιαστεί στη φάκα των Oglala και λοιπών Lakota. Όταν το κρύο του χειμώνα του Wyoming όμως αρχίζει να τους θερίζει οι στρατιώτες του οχυρού δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ξεμυτίσουν να κόψουν ξύλα να ζεστάνουν το κοκαλάκι τους.

Οι Sioux φυσικά τους περιμένουν και εφορμούν. Ο φαφλατάς λοχαγός William Fetterman, ειδοποιημένος από τον Adams μέσω ενός ηλιογράφου, ξεκινά από το Fort Phil Kearny με 80 άντρες προς υποστήριξη του ουλαμού ξυλείας. Θεωρώντας πως ήρθε η στιγμή να εκπληρώσει μια μεγαλόσχημη δήλωση του κατά τις συνομιλίες στο Fort Laramie (πως με 80 άνδρες μπορεί να περάσει ανενόχλητος ανάμεσα από όλο το έθνος των Σιού), ο Fetterman θα καταδιώξει μια μικρή ομάδα Sioux για να βρεθεί κυκλωμένος από 2000 Ινδιάνους. Στη μάχη του Fetterman που ακολουθεί ο ίδιος και όλοι οι άντρες του θα σφαγιαστούν μέχρι ενός. Πανικόβλητος o Carrington θα στείλει τον Adams και τον Tragg στο Fort Laramie για βοήθεια. Ο Adams δεν θα βρει βοήθεια σε άνδρες αλλά σε κάτι καλύτερο. Οπισθογεμείς καραμπίνες Springfield οι οποίες γεμίζουν και ρίχνουν στο μισό του χρόνου και κόβουν το βήχα σους Ινδιάνους. Όταν επιστρέφει στον Fort Phil Kearny ο Adams ενημερώνεται από τον Carrington πως οι διαταγές έχουν αλλάξει και τα σχέδια για τη διαδρομή Bozeman και την επάνδρωση οχυρών υποστήριξης της έχουν εγκαταλειφθεί προσωρινά. Μη βλέποντας το νόημα της επερχόμενης σύγκρουσης με τους  Sioux ύστερα από αυτές τις εξελίξεις ο Adams θα ζητήσει και θα λάβει μια προθεσμία αποχώρησης από το Κόκκινο Σύννεφο. Το οχυρό fort Phil Kearny εκκενώνεται και σχεδόν αμέσως γίνεται παρανάλωμα του πυρός από ενθουσιασμένους Cheyenne.

Παρατηρήσεις: Η Διαδρομή Bozeman, που ένωνε τη Montana με το Wyoming, πήρε το όνομά της από τον John Bozeman που πρώτος τη διέσχισε και τη χαρτογράφησε το 1863 ενώ οδήγησε μέσω αυτής και ένα καραβάνι 2.000 αποίκων το 1864. Μετά το τέλος του εμφυλίου ο στρατός προσπάθησε να υποστηρίξει και να καθιερώσει τη διαδρομή, όμως οι ιθαγενείς που τη χρησιμοποιούσαν για εκατοντάδες χρόνια  αντιστάθηκαν σθεναρά. Ο στρατός νίκησε και έδιωξε τους Shoshone και τους Arapaho, δεν μπόρεσε όμως να κάνει το ίδιο με τους Sioux, οι οποίοι υπό την εμπνευσμένη ηγεσία του Κόκκινου Σύννεφου ματαίωσαν στην πράξη τη χρήση της διαδρομής Bozeman από αποίκους. Τελικά έστω και με 8 χρόνια καθιέρωση η διαδρομή ξανάνοιξε μετά τις μάχες στους Μαύρους Λόφους το 1876.   

Το Οχυρό Phil Kearny πήρε το όνομά του από τον στρατηγό Kearny, ήρωα του μεξικανο-αμερικάνικου πολέμου, που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου σε μάχη εναντίον δυνάμεων του στρατηγού Lee. Δεν ήταν το μόνο οχυρό που χτίστηκε με σκοπό το άνοιγμα της διαδρομής Bozeman. Ο Carrington ανέγειρε και επάνδρωσε και τα μικρότερα οχυρά Reno και C.F. Smith για τον ίδιο σκοπό.  Στο τεύχος το οχυρό αναφέρεται ως Kearny αλλά επειδή υπήρχε ήδη ένα οχυρό με αυτό το όνομα (στη Nebraska), το οχυρό αναφέρεται στη βιβλιογραφία ως Phil Kearny για να γίνεται η διάκριση. Οι λοχαγοί Fetterman και Powell δεν ανήκαν στο σώμα του Carrington εξ αρχής αλλά στάλθηκαν αργότερα από το Laramie.

O William Fetterman ήταν μόλις 33 ετών όταν οδήγησε 80 άντρες, μεταξύ των οποίων δύο πολίτες, στη μάχη που αργότερα έμεινε γνωστή ως Σφαγή του Fetterman ή Μάχη των 100 σφαγέντων (Battle of the hundred slain) στις 21 Δεκεμβρίου του 1866. Πρόκειται για τη δεύτερη πιο συντριπτική ήττα του αμερικανικού στρατού από τους Ινδιάνους με τη πρώτη και πιο γνωστή (τη συντριβή του  Custer στο Little Big Horn) να συμβαίνει 10 χρόνια αργότερα, το 1876. Οι έφιπποι του Fetterman ήταν εξοπλισμένοι με μουσκέτα του εμφυλίου και με καραμπίνες Spencer ενώ οι δύο ανιχνευτές που είχε μαζί του ο λοχαγός, και οι οποίοι φέρεται να πρόβαλαν τη σημαντικότερη αντίσταση, με επαναληπτικές καραμπίνες Henry. Ανάμεσα στην ομάδα των Ινδιάνων που παρέσυραν το Σώμα του Fetterman στην ενέδρα ήταν ο νεαρός ακόμα Τρελό Άλογο. Η ειρωνεία είναι πως ο συνταγματάρχης Carrington ήθελε να αναθέσει την αποστολή στο λοχαγό James Powell (εμφανίζεται επίσης στο τεύχος) αλλά ο Fetterman τη διεκδίκησε και την πήρε ο ίδιος μια και ήταν ανώτερος. Ο Fetterman δεν έτρεφε καμία εκτίμηση για τον Carrington, ο οποίος ήταν μηχανικός περισσότερο από στρατιωτικός και είχε πάρει τη θέση που κατείχε με πολιτικό βύσμα. Ο Carrington χρεώθηκε από τον προϊστάμενο του, Στρατηγό Cook, την ευθύνη της σφαγής και απαλλάχθηκε των καθηκόντων του μόλις 5 μέρες αργότερα. Ο Grant δεν περιόρισε όμως εκεί τις ευθύνες και απάλλαξε τον ίδιο τον Cook μερικούς μήνες μετά.

Είναι περίεργο πως η σφαγή του Fetterman έφτιαξε τη ζωή του Carrington αν και κατέστρεψε τη στρατιωτική του καριέρα. Παντρεύτηκε τη χήρα του, μεταξύ των πεσόντων της μάχης, υπολοχαγού Grummond και κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με την άποψή του για τη μάχη που έγινε ανάρπαστο.

Η δεύτερη μάχη που παρακολουθούμε στο τεύχος είναι η μάχη του Wagon Box, κοντά στο οχυρό Phil Kearny. Συνέβη στις 2 Αυγούστου 1867 όταν ένα μικρό στρατιωτικό απόσπασμα χρησιμοποιώντας επαναληπτικά τυφέκια Springfield κατάφερε να αποκρούσει πάνω από 1000 Lakota και Cheyenne. 

Οι Hunkpapa,  οι Oglala και οι Teton ήταν τρεις από τις εφτά εθνοτικές υποομάδες των Lakota, οι οποίοι μαζί με τους Dakota και τους Nakota αποτελούσαν το μεγάλο έθνος των Sioux. Ο πιο γνωστός Oglala φυσικά ήταν ο θρυλικός Κόκκινο Σύννεφο. Ο λεγόμενος Πόλεμος του Κόκκινου Σύννεφου (στον οποίο εκτός των Lakota συμμετείχαν οι βόρειοι Cheyenne και οι Arapaho) διήρκησε από το 1866 μέχρι το 1868 και είχε ως σκοπό την ακύρωση της διαδρομής Bozeman, η οποία είχε ως επιδίωξη να επιτρέψει ασφαλή διέλευση στους μετανάστες που κατευθύνονταν προς τα χρυσορυχεία της Montana. Παρόλο που η σφαγή του Fetterman θεωρείται το πιο γνωστό επεισόδιο του πολέμου, το ίδιο το Κόκκινο σύννεφο μάλλον δεν βρισκόταν στη μάχη. Ο Πόλεμος τελείωσε με τη συνθήκη του Fort Laramie το 1868, η οποία παρέδιδε τον έλεγχο της περιοχής στους Ινδιάνους. Θεωρείται ως η μοναδική περίπτωση στους Ινδιάνικους Πολέμους που οι ερυθρόδερμοι πέτυχαν τους αντικειμενικούς σκοπούς τους. Στην πράξη οι Sioux διατήρησαν τον έλεγχο της περιοχής για οχτώ ακόμα χρόνια.

Ο Ηλιογράφος είναι μια συσκευή που χρησιμοποιεί καθρέφτες για να εκπέμπει φωτεινά σήματα στον κώδικα Morse, με άλλα λόγια ένας ασύρματος ηλιακός τηλέγραφος. Θα τον ξανασυναντήσουμε στο τεύχος 62.