Η έλευση του σιδηρόδρομου στις Η.Π.Α. εκτός από επανάσταση στις μεταφορές και επικοινωνίες, έφερε επίσης και σημαντικούς νεωτερισμούς στο επάγγελμα του ληστή που απέκτησε την ειδίκευση «ληστής τρένων». Βρισκόμαστε στο Seymour της Indiana, μιας περιοχής που στα 1867 δύσκολα μπορεί πλέον να χαρακτηριστεί «Δύση», αλλά πολύ άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί «άγρια». Και υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι οι πέντε αδελφοί Reno σε αγαστή συνεργασία με μια συμμορία αποβράσματα υπό τον Charlie Anderson, οι οποίοι συλλαμβάνουν και επιχειρούν το μέχρι πρότινος αδιανόητο: Σταματούν και ληστεύουν μια αμαξοστοιχία και μεταξύ άλλων σουφρώνουν και τη χρηματαποστολή της Wells Fargo. Μεταξύ των επιβατών του τρένου είναι οι Pinkerton και Adams, οι οποίοι επιστρέφουν στη βάση τους ανατολικά (στο Chicago μάλλον). Και οι δυο τους αποκτούν λόγους να θεωρήσουν τη ληστεία προσωπικό τους ζήτημα, ο μεν Pinkerton γιατί έχει συμβόλαιο με τη Wells Fargo, ο δε Adams γιατί ανάμεσα στα κλοπιμαία των Reno  συγκαταλέγεται το ρολόι του πατέρα του (βλ. τεύχος 7). Μετά από μια σύσκεψη στα γραφεία της WF, o Adams επιστρέφει στη κομητεία Jackson, όπου με τη βοήθεια του ενός ντόπιου δικηγόρου, ορκισμένου εχθρού των  Reno, του Bader, αλλά και του σερίφη Balthazar Warren, καταφέρνει να φυγαδεύσει τον μοναδικό μάρτυρα κατηγορίας κατά των Reno, με βάση τη κατάθεση του οποίου εκδίδεται ένταλμα σύλληψης κατά του John Reno.

Περισσότερο όμως από τη σύλληψη του αδελφού τους, τους Reno απασχολεί ένα εντελώς αναπάντεχο γι’ αυτούς συμβάν. Νέα ληστεία τρένου σημειώνεται στη κομητεία τους και… δεν την έχουν διαπράξει οι ίδιοι! Ο εγκέφαλος της συμμορίας Frank Reno αντιλαμβάνεται πως έχει μπροστά του μια μοναδική ευκαιρία. Βρίσκει τους δράστες, τους αιφνιδιάζει και τους παραδίδει μαζί με τη λεία τους στο σερίφη στο Seymour. Έτσι και εξαλείφει τον εγχώριο ανταγωνισμό και παραδίδει πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης     

Στο μεταξύ οι Adams και Pinkerton θα πρέπει να επιστρέψουν στο Seymour για να εκτελέσουν το ένταλμα σύλληψης κατά του John Reno. Καταφέρνουν να χωρίσουν τους Reno και να τους βάλουν στο κατόπι του Adams, ενώ ο Pinkerton μπαγλαρώνει αιφνιδιαστικά τον John Reno και τον φορτώνει κακήν κακώς στη διερχόμενη αμαξοστοιχία. Αποφασίζοντας να βοηθήσει τον Pinkerton στο εγχείρημά του, ο σερίφης Warren χάνει τη ζωή του από σφαίρες των Reno, κάτι που φουντώνει ακόμη περισσότερο τις αντιλήψεις του Bader περί αυτοδικίας και τον ωθεί να οργανώσει ένα μασκοφόρο λαϊκό κίνημα απονομής δικαιοσύνης…

Ο John Reno τρώει 40 χρόνια στο κάτεργο αλλά αυτό διόλου δεν πτοεί τα αδέλφια του, που σε μια φρενίτιδα εκδίκησης διευρύνουν το πεδίο βολής τους σε γειτονικές κομητείες και εμπλουτίζουν το ρεπερτόριο τους με ληστείες τραπεζών. Όσο μεγαλώνουν όμως τα λάφυρά τους, μεγαλώνει και η κινητοποίηση για τη σύλληψη τους. Τελικά οι Adams και Pinkerton γραπώνουν τον Clinton Reno. Καθώς όμως τον πηγαίνουν στη στενή, επεμβαίνουν οι μασκοφόροι του Bader, αρπάζουν τον Clinton και τον αποθέτουν από το κοντινότερο κλαρί. Ο Adams αντιλαμβάνεται ότι οι Reno θα ζητήσουν εκδίκηση και το πιθανότερο μέρος να τη βρουν θα είναι το γραφείο του Σερίφη. Γι’ αυτό και αποφασίζει να πάει με τον Pinkerton, να οχυρωθεί και να τους περιμένει εκεί. Πράγματι οι τρεις εναπομείναντες Reno πιάνονται σαν τα ποντίκια στη φάκα. Ο Adams τους οδηγεί στη φυλακή του γειτονικού Marshfield υπό τα απειλητικά βλέμματα των μασκοφόρων εκδικητών. Οι Reno όμως το σκάνε από τη πρώτη νύχτα και ξεκινούν μια πρωτοφανή τρομοκρατία σε ολόκληρη την κομητεία Jackson, από όπου δεν γλιτώνει ούτε το γραφείο του Bader.

Ο Pinkerton συνειδητοποιεί πως η περίοδος των ημίμετρων έχει παρέλθει. Αξιώνει και λαμβάνει από τους μετόχους της Wells Fargo 200.000 δολάρια με τα οποία στήνει το τέλειο δόλωμα για τους Reno. Μια αμαξοστοιχία τίγκα στα δολάρια αλλά και τίγκα στους μισθοφόρους της Fargo. Οι Reno τσιμπάνε και έτσι καταλήγουν παρέα με το κολλητάρι τους τον Anderson στις φυλακές του New Albany. Το μίσος που άφησαν όμως πίσω στο Seymour τους κυνηγάει. Οι «φρουροί» θα εισβάλουν στη φυλακή, θα εξουδετερώσουν τον  Adams και τον σερίφη Fullen και θα κρεμάσουν στα κάγκελα τους τρεις  Reno και τον Charlie Anderson. Ο Adams αναγνωρίζει ως αρχηγό των μασκοφόρων «φρουρών» τον Bader, και θεωρεί σκόπιμο ακόμα ένα ταξιδάκι στο Seymour για να ξεκαθαρίσει στο δικηγόρο πως τον θεωρεί δολοφόνο σαν κι’ αυτούς που κρέμασαν. Κάπου εδώ λογικά ο Bader θα έπρεπε να απαντήσει «Στα τέτοια μου τι με θεωρείτε εσείς κε Adams», αλλά εκείνη την εποχή δεν γράφονταν τέτοια πράγματα στα μπαλονάκια των fumetti.  

Παρατηρήσεις: Οι Reno κατάγονταν από το Kentucky αλλά γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Seymour της Indiana, όπου είχε μετοικήσει ο Μεθοδιστής θρησκόληπτος πατέρας τους J. Wikison από το 1813. Οι Reno ήταν ιδιοκτήτες μιας φάρμας περίπου 15 στρεμμάτων στο Rockford, μια κοινότητα δύο λεπτά από το Seymour. Τα τέκνα των Reno γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εκεί, στη κομητεία Jackson, για αυτό και καμιά φορά εκτός από Reno Gang τους αποκαλούσαν και The thieves from Jackson.  

Τα πέντε αδέλφια που κατά τα φαινόμενα ήταν μέλη της συμμορίας ήταν ο Frank, ο John, ο Simeon, ο William και ο Clinton (υπήρχε και μια μικρότερη αδελφή, η Laura). Για τους δύο τελευταίους υπάρχουν όμως αμφιβολίες για το αν ανήκαν πραγματικά στη συμμορία. Ο δε Clinton μάλιστα είχε το προσωνύμιο Honest, δηλαδή Τίμιος.

Οι Reno άρχισαν την εγκληματική τους σταδιοδρομία στα χρόνια του εμφυλίου, όταν πληρώνονταν για να καταταγούν στο στρατό της Ένωσης και μετά μη τους είδατε. Και μετά άλλαζαν το ονοματάκι τους, ξαναπληρώνονταν για να ξανακαταταγούν και πάει λέγοντας. Τα έτη της ακμής τους ήταν ανάμεσα στο 1864 και το 1868.

Οι Reno ήταν η πρώτη «αδελφότητα» κακοποιών στις ΗΠΑ. Θα ακολουθούσαν αρκετές ακόμα (The James, The Youngers, The Daltons κλπ). Από το 1864 και μετά, όταν επέστρεψαν από τον πόλεμο (στην πράξη μόνο ο William φαίνεται να πολέμησε), συνοδευόμενοι από κάθε καρυδιάς καρύδι, έστησαν τη συμμορία τους και με βάση το ξενοδοχείο Radar πήραν τον έλεγχο του Seymour και ξεκίνησαν τις ληστείες σε ταχυδρομεία και χρηματαποστολές. Δεν είναι ότι η δράση τους δεν έγινε γνωστή, έφθασαν να συλληφθούν μάλιστα, αλλά μια συνδυασμένη πολιτική δωροδοκιών και τρομοκρατίας, τους κράταγε έξω από τη στενή.  

Στις 8 Οκτωβρίου του 1866, ο John και ο Sim Reno, και ο Frank Sparks (και όχι ο Frank Reno) επιβιβάστηκαν σε μια αμαξοστοιχία που είχε σταματήσει για να βάλει νερό στη μηχανή της κοντά στο Seymour. Ανάμεσα στη λεία της ληστείας υπήρχε ένα χρηματοκιβώτιο ασφαλισμένο από την Adams Express Company (και όχι από τη Wells Fargo, όπως διαβάζουμε στο τεύχος), η οποία πλήρωσε τον Pinkerton να εντοπίσει τους δράστες. Είναι η πρώτη καταγεγραμμένη ληστεία τρένου στην αμερικανική ιστορία.

Αλλά η επόμενη δεν άργησε να λάβει χώρα. Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1867 μια πανομοιότυπη ληστεία τρένου έγινε πάλι στο Seymour και η πλάκα είναι ότι δεν την έκαναν οι Reno αλλά κάποιοι μιμητές τους. Οι Reno μάλιστα φρόντισαν οι ίδιοι να συλλάβουν και να παραδώσουν στον σερίφη τους δύο δράστες, βρίσκοντας μοναδική ευκαιρία και να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό και να εξιλεωθούν στα μάτια του κόσμου.      

John Reno

 Στη συνέχεια ο John Reno αποφάσισε να κάνει σόλο καριέρα και μαζί με ένα συμμορίτη ακόμα λήστεψαν το δικαστικό μέγαρο της κομητείας Daviess στο Gallatin τον Νοέμβριο του 1867. Ο John αναγνωρίστηκε όμως και οι Pinkerton τον πήραν στο κατόπι και τον μπουζούριασαν 2 εβδομάδες αργότερα. Μπροστά στην απειλή λιντσαρίσματος, o John προτίμησε τη μακροημέρευσή του σε 25 χρόνια καταναγκαστικά έργα σε κάτεργο της Jefferson City.         

Θορυβημένος από τη σύλληψη του αδελφού του ο Frank αποφάσισε να μεταφέρει τις επιχειρήσεις από την Indiana στη γειτονική Iowa. Αυτό συνέβη κατά το 1868 και σίγουρα μετά το σχηματισμό στο Seymour ενός γκρουπ vigilantes που απειλούσε ότι πλέον θα αποδίδει το ίδιο δικαιοσύνη και μάλιστα με το νόμο του Lynch.   

Μετά από μια σειρά ληστειών σε τράπεζες της Iowa, οι Pinkertons, με επικεφαλής το γιο του Allan, τον William, γράπωσαν τους Reno στο Council Bluffs. Αλλά τα αδέλφια και οι φίλοι τους το έσκασαν, επέστρεψαν στην Indiana και σκάρωσαν την τέταρτη ληστεία τρένου στο Marsfield, η οποία έλαβε παναμερικανική προβολή!

Τα αδέλφια το έσκασαν από δω κι από κει μετά τη ληστεία, κάποια ελλάσονα μέλη της συμμορίας όμως τσίμπησαν το δόλωμα των Pinkertons (οι οποίοι είχαν φυτέψει έναν μυστικό, τον Dick Winscott, στο Seymour) και αποπειράθηκαν να ληστέψουν αμαξοστοιχία δήθεν τίγκα στο ρευστό, στη πράξη γεμάτη Pinkertons!

Μετά από καταδίωξη οι πράκτορες συνέλαβαν σε δύο δόσεις των τριών τα έξι μέλη της συμμορίας. Αλλά και τις δύο φορές που αποπειράθηκαν να οδηγήσουν τους συμμορίτες στη φυλακή, έπεσαν (τυχαία;) πάνω στους «εκδικητές» του Seymour, οι οποίοι κρέμασαν τους ληστές σε σετ των τριών και με  διαφορά δύο εβδομάδων. Ανάμεσα στο πρώτο σετ ήταν ο Theodore Clifton (και όχι ο Clinton Reno που βλέπουμε στο τεύχος) και ανάμεσα στο δεύτερο ο Frank Sparks, παρών στη πρώτη ληστεία τρένου στην ιστορία.  

Τον Ιούλιο του 1868 ο τρίτος και τέταρτος αδελφός Reno, ο William και ο Simeon δηλαδή, συνελλήφθησαν από πράκτορες των Pinkerton στην Indianapolis. Οδηγήθηκαν στη φυλακή της κομητείας Floyd της Indiana, στο New Albany. Μετά από λίγους μήνες εκεί κατέληξαν κι ο Frank Reno με τον Charlie Anderson. Εκεί τους βρήκαν στις 11 Δεκεμβρίου του 1868, 65 μασκοφορεμένοι άνδρες, τους λιντσάρισαν και τους κρέμασαν. Είναι η μοναδική φορά στην ιστορία που ομοσπονδιακοί κρατούμενοι είχαν τέτοια τύχη.

O όρος λιντσάρισμα έλκει την καταγωγή του από τον κουακέρο Charles Lynch, έναν Αμερικάνο επαναστάτη που την περίοδο του πολέμου της ανεξαρτησίας είχε στήσει ένα παράνομο δικαστήριο στη Virginia για να δικάζει όσους φιλοβρετανούς μπορούσε να εντοπίσει.   

           

Η ιστορία των Reno μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1955 σε σκηνοθεσία Tim Whelan με τον τίτλο Rage At Dawn (ε.τ. Η Πόλις των Ανόμων).