Ο Adams ταξιδεύει μέχρι το El Paso και τα μεξικανο-αμερικανικά σύνορα, για να ελέγξει τις ταραχές που προκαλεί ο αρχηγός των Chiricahua Apache, Cochise. Θα έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι το είδος και το μέγεθος των φρικαλεοτήτων που βιώνουν οι άποικοι των συνόρων του New Mexico, όταν θα αποβιβαστεί στο σταθμό ανεφοδιασμού της άμαξας για να γίνει μάρτυρας μιας πρωτοφανούς σφαγής. Ο Adams μαζί με έναν ακόμη επιβάτη της άμαξας, τον Blade, θα διακόψουν το ταξίδι τους για να φροντίσουν για τη ταφή των θυμάτων. Η εύρεση μιας ινδιάνικης κορδέλας στα χέρια ενός θύματος πείθει τον Adams ότι το μακελειό είναι δουλειά των Apache! Η παρουσία μικρών παιδιών και γυναικών ανάμεσα στους κατακρεουργηθέντες κλονίζει την ηθική κρίση του Adams που σε έξαλλη κατάσταση ζητάει να μάθει από τους στρατιώτες του Camp Bowie για ποιο λόγο δεν προστάτευσαν  αυτούς τους ανθρώπους. Παράλληλα οι τοπικές αρχές θα συλλάβουν τον Blade, ο οποίος φαίνεται πως καταζητείται για φόνο. 

Ο διοικητής του στρατοπέδου εξηγεί στον Adams ότι η τακτική των Apache είναι να κτυπούν αιφνιδιαστικά και μετά να περνούν τα σύνορα και να καταφεύγουν στο Mexico, εκεί που ο Αμερικανικός Στρατός δεν έχει δικαιοδοσία να τους κυνηγήσει. Ο Adams που δεν αντέχει τη σκέψη ότι το αισχρό έγκλημα που αντίκρισε μπορεί να μείνει ατιμώρητο, ωθείται από τον  καραβανά να αναλάβει ο ίδιος δράση και ζητά μια διακριτική ευχέρεια στις προσεχείς ενέργειες του.  Οι επόμενες επιλογές του Adams είναι πρωτοφανείς για τον χαρακτήρα του: ελευθερώνει τον Blade και δυο ακόμα θανατοποινίτες φονιάδες, τον Young και τον Croft και περνάει μαζί τους τα σύνορα με σκοπό την φυσική εξόντωση του Cochise. Ένας ιθαγενής Yaqui θα αναλάβει να τους οδηγήσει στις περιοχές των Chiricahua. Ωστόσο η παρουσία τους δεν περνάει απαρατήρητη από περίπολο του Μεξικανικού στρατού. Όταν ο Adams αποφασίζει πως δεν έχει όρεξη να δίνει εξηγήσεις στους Μεξικανούς, προκαλεί άθελα του  τη σύγκρουση μαζί τους και ο Young δεν το έχει σε πολύ να σκοτώσει το λοχαγό τους. Αυτόματα η ετερόκλητη τετράδα μας μετατρέπεται σε φυγάδες. Ο μεξικανικός στρατός θα τους εγκλωβίσει σε ένα καπηλειό, ειδοποιημένος από τον ιδιοκτήτη του, και θα τους ρίξει στο μπουντρούμι. Η επιδρομή μιας συμμορίας μεξικανών λήσταρχων με επικεφαλή τον Carranza θα σκορπίσει το θάνατο στη παραγκούπολη, θα βγάλει όμως τελικά και τους ήρωες μας από το αδιέξοδο. Ο Adams θα αιχμαλωτίσει τον Carranza και θα τον αναγκάσει να διώξει τους άνδρες του και να αναλάβει να τους οδηγήσει στους Apache (αφού στο μεταξύ ο Cochise έχει στείλει τον αρχικό Yaqui οδηγό του Adams να συναντήσει τους προγόνους του). 

Ο Carranza πράγματι οδηγεί τον Adams και τους φονιάδες του στη γη των Chiricahua, εκεί όμως αίφνης μετατρέπονται από διώκτες σε διωκόμενους. Ο Carranza στη πρώτη ευκαιρία την κοπανάει αφήνοντας τους υπόλοιπους χωρίς άλογα, κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού. Οι τρεις δολοφόνοι του Adams αφού επιδείξουν γενναιότητα, αλληλεγγύη και αυτοθυσία που τον συγκλονίζουν, θα «πέσουν» από τα πυρά των Apache. Ο ίδιος ο Adams κρύβεται για να σωθεί και όταν ξεκινάει τη διαδρομή της επιστροφής έρχεται αναπάντεχα πρόσωπο με πρόσωπο με τον Cochise! Στη συνάντησή τους ο Adams καταλαβαίνει ότι άφησε το μίσος του να τον τυφλώσει και δέχεται τη δήλωση του Cochise ότι όχι μόνο δεν έχει σχέση με τη σφαγή στο σταθμό της άμαξας αλλά θα παραδώσει ο ίδιος στους αμερικανούς στρατιώτες το κεφάλι του υπεύθυνου. Που τελικά δεν ήταν άλλος από τον γνωστό μας ληστή, τον Carranza, την κεφαλή του οποίου θα αποθέσει σε λίγες μέρες ο Cochise στα πόδια του Adams !  

Παρατηρήσεις: Το Camp Bowie, όπου μεταβαίνει ο Adams μετά το σταθμό ανεφοδιασμού της άμαξας, είναι το Fort Bowie της Νοτιοανατολικής Arizona που δημιουργήθηκε το 1862 ακριβώς για τη προστασία της περιοχής από τους Apache του Cochise. Για αρκετό καιρό δεν ήταν κανονικό οχυρό αλλά είχε μάλλον τη μορφή προσωρινού καταυλισμού και γι’ αυτό προφανώς αναφέρεται από τον D’ Antonio ως Camp Bowie. Πήρε το όνομά του από τον ιδρυτή του, συνταγματάρχη George Bowie, και όχι από τον υπερασπιστή του Alamo, James Bowie. Δεν πρέπει να συγχέεται με το κέντρο εκπαίδευσης Camp Bowie που δημιουργήθηκε τον 20^ο αιώνα.

Τα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικού έχουν μήκος περίπου 2000 μίλια και καθορίστηκαν κυρίως με τη συνθήκη του Guadeloupe Hidalgo του 1848 που έδωσε τέλος στον Μεξικανο-Αμερικάνικο Πόλεμο (βλ. τχ. 5: «Οι Μισθοφόροι»). Τέσσερις είναι οι πολιτείες των ΗΠΑ που συνορεύουν με το Μεξικό: οι California, Arizona, Texas και New Mexico. Τα σύνορα αφορούν δύο ποτάμια, τον Rio Grande και τον Colorado αλλά και μεγάλα κομμάτια ερήμου, όπως τις ερήμους της Sonora και της Chihuahua. Το Texas είναι η πολιτεία με το μεγαλύτερο μήκος συνόρων με το Mexico, ενώ από πλευράς Mexico οι πολιτείες με το μεγαλύτερο μήκος συνόρων είναι οι Sonora και Chihuahua.

Οι Yaqui ήταν μια ιθαγενής φυλή που ζούσε στην περιοχή της σημερινής Sonora του Mexico. Ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τους λευκούς το 1533 όταν έδιωξαν από τα εδάφη τους τους Ισπανούς conquistadores. Οι Yaqui απέκρουαν τους Ισπανούς για περίπου 100 χρόνια αλλά το 1617 δέχθηκαν στην περιοχή τους μια ιεραποστολή Ιησουιτών. Η επιλογή τους αυτή τους εξασφάλισε μια περίοδο ευμάρειας που οφειλόταν αφενός στη προστασία που τους παρείχαν οι ιησουίτες και από την άλλη η μεγάλη απόσταση που είχε η περιοχή τους από τους ισπανικούς προμαχώνες. Αλλά και στο ότι ήταν υψηλόσωμοι ως λαός και είχαν τη φήμη μεγάλων πολεμιστών. Τα πάντα άλλαξαν όταν άποικοι και τυχοδιώκτες άρχισαν να εισβάλλουν στα εδάφη τους με τις ευλογίες της Ισπανικής διοίκησης. Οι Yaqui εξεγέρθηκαν αρχικά εναντίον των Ισπανών και αργότερα εναντίον των Μεξικάνων. Την περίοδο που διεξάγεται η ιστορία μας οι Yaqui είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση λόγω των συνεχών πολέμων με τη κυβέρνηση, πολλοί ζουν στα βουνά και διεξάγουν ανταρτοπόλεμο. Οι Yaqui συνέχισαν να μάχονται εναντίον των Μεξικάνων ακόμα και μέχρι το 1927. Σήμερα ζουν περίπου 2000 Yaqui τόσο στη Sonora κατά μήκος του Rio Yaqui όσο και στην Arizona, όπου πολλά μέλη της φυλής διέφυγαν κατά τη διάρκεια των πολέμων με τους Μεξικανούς. Ακόμα και σήμερα οι Yaqui μιλούν τη μητρική τους γλώσσα.

Σε σχέση με το σπαγγέτι γούστερν του 1977 του Sergio Martino, Mannaja το οποίο αποδόθηκε στα αγγλικά ως A Man Called Blade (ε.τ. Ο Καβαλάρης με το τσεκούρι) και είχε ως κεντρικό χαρακτήρα έναν bounty hunter με τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του Blade του τεύχους μας, πρέπει να πούμε ότι είναι μεταγενέστερο της έκδοσης της ιστορίας μας (1974).    

Blade: « (Ίσως είμαι) δολοφόνος… Κι οι άλλοι; Οι στρατιώτες; Οι αστυνομικοί; Τι είναι όταν σκοτώνουν; Ήρωες; Γιατί αυτοί πληρώνονται για να σκοτώνουν και τότε όλα είναι εντάξει; Οι άνθρωποι δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να σφάζουν ο ένας τον άλλο κι όχι μόνο με το πιστόλι! Δεν κάνουν άλλο από το να μισούνται και να βασανίζουν ο ένας τον άλλο με κάθε τρόπο! Δεν βρίσκεις πως έχω δίκιο»;