Posted by : Π.Μ Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Είμαστε γύρω στα 1870 και ο δεκαοχτάχρονος Ben MacDonald μαζί με τον περίπου συνομήλικό του Wes Hardin έχουν φύγει από το Woodbend και κατηφορίζουν προς αναζήτηση του ποταμού Arkansas προκειμένου να ακολουθήσουν τη ροή του μέχρι το Texas. Τελικά θα πέσουν πάνω σε Ινδιάνους rustlers, τη φόρα των οποίων θα ανακόψουν και θα  αποδώσουν τις longhorns στους ιδιοκτήτες τους. Κατόπιν θα αποδεχθούν να συνοδέψουν το κοπάδι στον προορισμό του, την Abilene, πόλη στην οποία ο Ben είχε βρεθεί ξανά πριν λίγα χρόνια (βλ. τεύχη 30 και 32). Την ίδια στιγμή επιστρέφει στην Abilene ο Wild Bill Hickok για να διαπιστώσει ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από την τελευταία φορά που ήταν στην πόλη. Φαίνεται πως την διαφέντευση της πόλης από τον McCoy έχουν πάρει οι ιδιοκτήτες ενός νέου saloon, του Bull’s Head Tavern, δηλαδή ο γνωστός τζογαδόρος Ben Thompson και ο ενθουσιώδης και ραδιούργος συνέταιρος του, Phil Coe. Ο Thompson προσπαθεί να πλευρίσει τον Hickok αλλά ο Wild Bill γνωρίζει από παλιά το ποιόν του ανδρός και αδιαφορεί για τις προτάσεις του όσο κερδοφόρες κι αν ακούγονται. Αντίθετα ο Coe είναι πιο ερειστικός και δηκτικός απέναντι στον πιστολά και δεν φαίνεται να εντυπωσιάζεται από τη φήμη του. 

Ο σερίφης Tom Smith, με τη δύναμη της θέλησής του και μόνο έχει επιβάλει σιδηρά πειθαρχία στην Abilene, η οποία όμως είναι κακή για τις μπίζνες, μια και οι κατάκοποι cowboys αφού παραδίδουν τα κοπάδια και παίρνουν ζεστό χρήμα στα χέρια τους προτιμούν να γίνεται κι ένα σχετικό νταβαντούρι για να ξεδίνουν. Αλλιώς έχει και το Ellsworth σιδηροδρομικό σταθμό.
Ο Phil Coe στήνει μια παγίδα και βγάζει τον Tom Smith από τη μέση, ειδοποιώντας έναν ημιάγριο αγρότη, τον McConnel, ότι ο Smith κινείται για τη σύλληψή του. Μετά την άγρια δολοφονία του Smith, ο McCoy καταλαβαίνει  ότι μόνο ο Hickok έχει τα προσόντα να διαδεχθεί τον πεσόντα. Ο Hickok δέχεται, βάζει όμως τους δικούς του όρους. Απαγορεύει την οπλοφορία εντός της πόλης, μετατρέποντας την σε ησυχαστήριο και κάνοντας τον Coe ακόμα πιο δυστυχή από ότι τον έκανε ο Smith.

Στο μεταξύ, καθώς το κοπάδι που συνοδεύουν ο Ben και ο Wes πλησιάζει στην πόλη, οι δυο τους αναγκάζονται να λοξοδρομήσουν για να κυνηγήσουν μια ομάδα longhorns που ξεστράτισαν. Κι ενώ τα πλησιάζουν ξάφνου δέχονται καυτό μολύβι από μια πιτσιρίκα, τη Millie Benson, η οποία δικαιολογείται λέγοντας τους ότι κάθε τρεις και λίγο τα γελάδια σουλατσάρουν στα χωράφια του πατέρα της καταστρέφοντας τη σοδειά. Κι ενώ οι δυο φίλοι γυρίζουν τα γελάδια προς το Abilene, o πατέρας της Millie επιστρέφει στη φάρμα του κρατώντας μια νέα επινόηση με την οποία ελπίζει να λύσει μια και καλή το πρόβλημά του: το αγκαθωτό σύρμα.

Ο Ben ενθουσιάζεται βλέποντας τον παλιό του φίλο και μέντορα Bill Hickok να βρίσκεται στην Abilene και μάλιστα να είναι και σερίφης. Ακόμα και ο Wes εντυπωσιάζεται και δέχεται να παραδώσει το πιστόλι του. Κατόπιν πάει για μπουρδελότσαρκα, αφήνοντας τον Hickok να τα ψάλλει ένα χεράκι στο νεαρό MacDonald για τις παρέες που διαλέγει. Ο Ben ωστόσο υπερασπίζεται τον Hardin και κατόπιν επισκέπτεται τη νεαρή αγρότισσα  Millie στη φάρμα των Benson μόνο και μόνο για να βρει τη μικρή και το γέρο πατέρα της να βασανίζονται από κάποιους cowboys. Ο Ben παρεμβαίνει ελευθερώνοντας την οικογένεια και διώχνοντας τους επιδρομείς. Στην προσπάθεια του όμως πληγώνεται ελαφρά και πρέπει να μείνει στη φάρμα για να τον περιθάλψει η Millie.

Στο μεταξύ ο Wes αρχίζει να ανησυχεί για την αργοπορία του Ben και η ανησυχία του φουντώνει όταν πληροφορείται τα σχέδια του Coe για εμπρησμό της φάρμας των Benson. Ζητά το πιστόλι του από τον Hickok και σπεύδει σε βοήθεια του φίλου του. Βρίσκει τη φάρμα να πολιορκείται από έξι άνδρες και παρά τη γενναία αντίσταση των Benson και του Ben η πλάστιγγα της μάχης έχει ήδη γείρει υπέρ των εισβολέων. Το σπίτι καίγεται, οι σοδειές καταστρέφονται, ο Benson δολοφονείται. Μόνο η εμφάνιση του Hardin που ξαπλώνει δύο από τους έξι επιδρομείς και πληγώνει έναν ακόμα, σώζει τον Ben και την κοπέλα.

Τώρα έρχεται η ώρα της εκδίκησης για τον Hardin και της απονομής δικαιοσύνης για τον Ben. Εισβάλλουν ένοπλοι στο Bull’s Head αναζητώντας τον πληγωμένο, τον οποίο και καθαρίζουν μόλις τολμάει να ξεμυτίσει. Από τη μια η εμφάνιση του Hickok όμως από την άλλη η έλλειψη στοιχείων για τους τελευταίους δύο διαφυγόντες επιδρομείς (ξέρουν ότι ο έκτος και τελευταίος είναι ο Coe αλλά δεν έχουν αποδείξεις), τους αναγκάζει να κάτσουν για λίγο στ’ αυγά τους.

Όταν όμως μαθαίνουν από το μεθύστακα του Bull’s Head τα ονόματα που ψάχνουν, ο MacDonald και ο Hardin συλλαμβάνουν τον πρώτο και τον οδηγούν στον Hickok. Οι άντρες του Coe όμως σκοτώνουν στο δρόμο το συλληφθέντα για να μην ανοίξει το στόμα του, τροφοδοτώντας μια σύγκρουση που όταν τελειώσει θα έχει τέσσερις νεκρούς και τις σχέσεις του σερίφη με το δημοτικό συμβούλιο του Abilene απίστευτα τεταμένες.

Ο Coe τελικά θα οδηγήσει τα πράγματα σε ανοιχτή σύγκρουση. Πλευρίζει μια ομάδα cowboys και με τυράκι την αμοιβή για τον Hardin τους οδηγεί πρώτα εναντίον του Wes και κατόπιν εναντίον του Hickok, που ως συνήθως χαρτοπαίζει στο saloon “Alamo”. Ο Hardin αναγκάζεται να σκοτώσει τον πρώτο που τον αναγνωρίζει και κινείται εχθρικά εναντίον του. Καθώς ο αντίπαλός του δεν είχε πιστόλι, ο Hardin αντιλαμβάνεται πως είναι μια καλή στιγμή να αναχωρήσει από το Abilene. Ο Coe με την υπόλοιπη, ένοπλη πλέον, κομπανία του πάνε για τον Hickok και ο βοηθός Williams τρέχει του σκασμού να ειδοποιήσει τον προϊστάμενο του. Ο Hickok θα καθαρίσει εύκολα τον Coe, πάνω στην υπερένταση όμως πυροβολεί ξανά στην πρώτη απότομη κίνηση που αντιλαμβάνεται δίπλα του. Μόνο που αυτή τη φορά δίπλα του ήταν ο βοηθός και φίλος του, ο Williams!

Μετά από αυτή την τραγική κατάληξη, η καριέρα του “Wild” Bill στο Abilene παίρνει οριστικό τέλος. Ο Hickok δεν πρόκειται να επιστρέψει στην πόλη αυτή το υπόλοιπο της ζωής του.                          
Εικόνες:
Wes Hardin - Ben MacDonald

Ο τρόπος του Tom Smith

Η οργή της Millie Benson

Σκηνοθετική άποψη!

Coe!

Χικ!

Ο ταμπλάς του Hickok

Παρατηρήσεις: Ο Wes Hardin ήταν γνωστός με το παρατσούκλι Arkansas όσο καιρό ήταν στο Abilene. Παιδαρέλι ακόμα, αν και με αρκετούς φόνους ήδη στην πλάτη του, έβλεπε με δέος τον Hickok και μάλιστα του έδωσε το πιστόλι του όταν του ζητήθηκε. Έφυγε από την πόλη επειδή σκότωσε έναν  άνδρα ονόματι Charles Couger στο ξενοδοχείο που έμενε, επειδή …ροχάλιζε! Ή έτσι τουλάχιστον έλεγε μια φήμη της εποχής ευρέως διαδεδομένη. Ο Hardin ωστόσο έγραψε στην αυτοβιογραφία του πως σκότωσε έναν άντρα που τον απείλησε με μαχαίρι και ο D’ Antonio ακολουθεί την άποψη αυτή.

Ο Tom Smith ήταν από τη Νέα Υόρκη και υπήρξε επαγγελματίας πυγμάχος μεσαίων βαρών. Αφού μπλέχτηκε σε ένα πιστολίδι από το οποίο πέθανε ένα 14χρονο παιδί αποκήρυξε τη χρήση των όπλων. Είχε υπάρξει σερίφης στο Bear City River του Wyoming και στο Greeley του Colorado. Σερίφης στο Abilene έγινε τον Ιούνιο του 1870 και η θητεία του δεν κράτησε πάνω από έξι μήνες. Στις 2 Νοεμβρίου του 1870 πήγε σε ένα συνοικισμό, 10 μίλια έξω από το Abilene για να συλλάβει τον Andrew McConnell για το φόνο ενός ντόπιου αγρότη. Ο McConnell αρνήθηκε να παραδοθεί και αντάλλαξαν πυροβολισμούς με τον Smith. Μαζί με τον McConnell ήταν ο φίλος του, Moses Miles (ως Αλ αναφέρεται στο τεύχος). Και οι δυο μαζί κατάφεραν να ρίξουν αναίσθητο τον σερίφη και μετά …να του κόψουν το κεφάλι (βλ. σελ. 25-26)! Αργότερα συνελήφθησαν και οι δυο και εξέτισαν ποινές  φυλάκισης.

Ο Phil Coe περιγράφεται στις πηγές ως πανύψηλος και ιδιαίτερα σωματώδης, αρκετά διαφορετικά δηλαδή από ότι τον σχεδιάζει στο τεύχος μας ο Tarquinio. Παρόλο που υπόβοσκε η έχθρα του προς τον Hickok, ο καβγάς που οδήγησε στον θάνατο του Coe προήλθε από ασήμαντη αφορμή. Συγκεκριμένα ενώ o Hickok με τον βοηθό του Mike Williams περιπολούσαν στην πόλη, είδαν τον Coe να πυροβολεί ένα αδέσποτο σκύλο. Καθώς η οπλοφορία απαγορευόταν στην πόλη ο Hickok ζήτησε από τον Coe να παραδώσει το όπλο του. Σε απάντηση ο Coe τράβηξε και το δεύτερο πιστόλι του και αυτή ήταν και η τελευταία του πράξη. Σε υπερένταση όμως ο Hickok θεώρησε απειλητική μια απότομη κίνηση ενός άντρα δίπλα του και πυροβόλησε (δύο φορές!) ενστικτωδώς μόνο και μόνο για να σκοτώσει το βοηθό του και φίλο του, Mike Williams (5 Οκτωβρίου 1871). Αυτό το ατύχημα ήταν κάτι που ο Hickok δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ του στο υπόλοιπο της ζωής του. Από κει και πέρα η ζωή του πήρε τη κάτω βόλτα.

Ο Hickok είχε πάντα μαζί του ένα βαρύ Navy Colt που το φορούσε με τη λαβή προς τα έξω. Το τράβαγε ενστικτωδώς ακόμα και με τη παραμικρή υποψία κινδύνου. Και όταν το τράβαγε πάντα το χρησιμοποιούσε. Επειδή το όπλο του όταν εκπυρσοκροτούσε έβγαζε πολύ καπνό που τον τύφλωνε, ο Hickok πάντα ήθελε να καθαρίζει το στόχο του με την πρώτη. 

Οι διαμάχες και οι αψιμαχίες των αγροτών με τους γελαδάρηδες (range wars) δεν άρχισαν παρά μόνο μετά το 1874 (βιάζεται λίγο ο D’Antonio να θέσει το ζήτημα) οπότε και τέθηκε σε ευρεία κυκλοφορία το αγκαθωτό συρματόπλεγμα (barbed wire), μια πατέντα του Joseph Glidden. Οι αγρότες και οι homesteaders (μικρο-ιδιοκτήτες γης που τους παραχωρήθηκε από το κράτος) άρχισαν να περιφράσσουν τη γη τους για να τη προφυλάσσουν από το πέρασμα των γελαδιών, κάτι που αν συνέβαινε καθιστούσε τη γη τους άγονη για χρόνια. Οι cowboys είδαν ξαφνικά τις παλιές τους σύντομες διαδρομές να αποκλείονται και τα επεισόδια δεν άργησαν. Οι ranchers  είχαν έως τότε την αντίληψη ότι οι τεράστιες χορτολιβαδικές εκτάσεις που δεν άνηκαν σε κανένα, ήταν εξ ορισμού προορισμένες να χρησιμοποιούνται από αυτούς για τη βοσκή και τη διακίνηση των κοπαδιών τους ή για τα περίφημα round-ups. Πάντως αργότερα σύρματα άρχισαν να χρησιμοποιούν και οι ίδιοι οι ranchers για να αποκλείσουν από τη γη τους τα ξένα ζώα κλπ. Ταινίες σχετικές με range wars είναι τα κλασικά westerns: Shane, Open Range, Heaven’s Gate. Μπορείτε να διαβάσετε και την άποψη του Morris για το θέμα στο τεύχος του Lucky Luke “Des Barberes Sur La Prairie” (Σύρματα Στα Λιβάδια). 

Millie Benson: «Αυτοί εκεί (οι γελαδάρηδες) δεν μας θέλουν (τους αγρότες)… Μα δεν έχει σημασία! Από αυτή τη γη πέρασαν βίσωνες, Ινδιάνοι, τυχοδιώκτες και γελαδάρηδες. Κανείς δεν άφησε ίχνη πίσω του! Εμείς κατέχουμε τη γη! Με την αξίνα και το άροτρο! Εμείς είμαστε οι Κατακτητές! Εκείνοι που ζουν με τη βία περνούν και φεύγουν… Στο τέλος αυτή η γη θα είναι μόνο δική μας»!

- Copyright © Η Κατάκτηση της Δύσης || Εγκυκλοπαίδεια - Designed by Παναγιώτης Μπαταργιάς -