Posted by : Π.Μ Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014


Οι Dakota στις αρχές της δεκαετίας του 1870 ήταν ακόμα κύριοι μια μεγάλης έκτασης (DakotaTerritory), καρπός της Συνθήκης του Fort Laramie του 1868 που έκλεινε με τρόπο θριαμβευτικό για το έθνος των Sioux τον πόλεμο του Κόκκινου Σύννεφου. Πολλοί ωστόσο στο στρατόπεδο των λευκών δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι τη συνθήκη αυτή και πρώτος από όλους ο George Armstrong Custer. Τo 1874 o αντισυνταγματάρχης Custer οδηγεί μια εξερευνητική αποστολή δυτικά του ποταμού Missouri και μέχρι τους Μαύρους Λόφους που ήταν το δυτικό όριο της επικράτειας των Sioux. Η αποστολή αυτή υπήρξε το πρελούδιο της τελικής αναμέτρηση των Dakota με τις ΗΠΑ.

Η ιστορία μας ξεκινά με τον Custer να δίνει συνέντευξη στο δημοσιογράφο Baggot, κατά τη διάρκεια της οποίας περιγράφεται η σταδιοδρομία, σκιαγραφείται η προσωπικότητα του και ανιχνεύονται οι προθέσεις του. Φαίνεται καθαρά πως σκοπός του Custer στη διάρκεια της δήθεν υποστήριξης που κλήθηκε να παράσχει στην εξερευνητική αποστολή της Northern Pacific (για δυνατότητα διέλευσης του σιδηρόδρομου από τη γη των Dakota), δεν είναι άλλος από τη δημιουργία ενός θερμού επεισοδίου με τους  Sioux που θα του δώσει τη δικαιολογία να καταγγείλει μονομερώς τη Συνθήκη του Κόκκινου Σύννεφου.
Ο Dakota αρχηγός Πιτσιλωτή Ουρά (Spotted Tail)

Οι Dakota από την άλλη έχουν μοιραστεί σε δυο παρατάξεις. Από την μια το Κόκκινο Σύννεφο, η Πιτσιλωτή Ουρά και οι άλλοι αρχηγοί που έχουν υπογράψει τη συνθήκη ειρήνευσης και επιθυμούν τη συνέχισή της και από την άλλη ο θρησκόληπτος Καθιστός Ταύρος και το Τρελό Άλογο, αρχηγοί που αρνήθηκαν να υπογράψουν συνθήκη με τους λευκούς και που είναι πάντα σε συγκρουσιακή διάθεση για να υπερασπίσουν τα πατρογονικά δίκαια της φυλής. Ένα πράγμα ωστόσο στο οποίο όλοι οι Dakota συμφωνούν είναι ότι οι Crow δεν έχουν κανένα δικαίωμα  να κυνηγάνε το βίσωνα στην περιοχή τους. Όταν μια δεκάδα Crow θα τολμήσει να επιχειρήσει κάτι τέτοιο, ο Καθιστός Ταύρος και η Πιτσιλωτή Ουρά θα παραμερίσουν τις διαφορές του και θα ξεπουπουλιάσουν τα Κοράκια. O Adams, θα περισώσει τον τελευταίο Crow, τον Quapaw, και θα τον οδηγήσει στους άνδρες του 7ου ,  όπου θα τον περιθάλψουν και θα τον εγγράψουν στη μισθοδοσία του Custer ως ανιχνευτή.

Ο Adams δεν αργεί να αντιληφθεί τις προθέσεις του Custer όταν βλέπει το είδος της υποστήριξης που παρέχει στην επιστημονική αποστολή. Ξεκινάει μια τουρνέ στην περιοχή του Dakota και ανιχνεύει τις προθέσεις τόσο του Κόκκινου Σύννεφου, όσο και του Τρελού Αλόγου. Παρόλο που κυνηγά το βίσωνα μαζί με το Τρελό Άλογο και σώζει τη ζωή του νεαρού αρχηγού, διώχνεται από τον καταυλισμό των Sioux όταν αυτοί αντιλαμβάνονται μια ευμεγέθη αποστολή λευκών με ισχυρότατη στρατιωτική συνοδεία να κατευθύνεται στην Ιερή τοποθεσία των Dakota και δυτικό άκρο της επικράτειάς τους, τους Μαύρους Λόφους. Ο Adams αφού θα σώσει για δεύτερη φορά τον Quapaw από τα χέρια των Sioux θα φθάσει στο στρατόπεδο του Custer, όπου έκπληκτος θα πληροφορηθεί πως οι επιστήμονες ανακάλυψαν χρυσάφι στους Μαύρους Λόφους. Παρόλο που ο Adams αντιλαμβάνεται πολύ καλά τη σημασία μιας τέτοιας ανακάλυψης, θα δοκιμάσει τη τύχη του άλλη μια φορά με το Τρελό Άλογο μιας και καταφέρει να επιτύχει την ασφαλή επιστροφή των ανδρών της εξερευνητικής αποστολής.

Πράγματι ο Adams αποτρέπει την αιματοχυσία, λέγοντας στο Τρελό Άλογο πως οι στρατιώτες θα φύγουν σε λίγες μέρες και δεν συντρέχει λόγος σύγκρουσης.

Οι στρατιώτες μπορεί να έφυγαν. Ήρθαν όμως λίγο αργότερα, τυφλωμένοι από τη κίτρινη λάμψη των Μαύρων Λόφων οι νέοι μετανάστες, οι χρυσοθήρες, οι τυχοδιώκτες, οι σπεκουλαδόρες, οι τζογαδόροι, οι παράνομοι και οι τραμπούκοι, οι πόρνες και οι χαρτοπαίκτες, τα λαμόγια και οι λακέδες τους, οι πιστολάδες και όλος ο σχετικός συρφετός. Αλλά αυτά δεν μπορούσε να τα πει στο Τρελό Άλογο ο Adams!  

Παρατηρήσεις: Πρόκειται για ένα ξεχωριστό τεύχος της σειράς, ο Δρόμος των Ληστών, δεν πραγματεύεται ένα στρατιωτικό γεγονός, δεν αφηγείται τη ιστορία ενός συγκεκριμένου προσώπου, άσχετα αν ο - ούτως ή άλλως - τακτικός στη σειρά Custer έρχεται στο προσκήνιο.
The Custer Expedition, 1874. Στο κέντρο της φωτογραφίας με τα λευκά ο Custer
Η εξερευνητική αποστολή του Custer (The Custer Expedition) ήταν από όλες τις απόψεις ένα τσίρκο. Ξεκίνησε στις 2 Ιουλίου 1874 από το Fort Abraham Lincoln στη North Dakota. Παρόλο που επισήμως ήταν μια επιστημονική εξερευνητική αποστολή, αληθινός σκοπός της ήταν, όπως αποφαίνονται οι περισσότεροι ιστορικοί, η εξακρίβωση πολυάριθμων ισχυρισμών για την ύπαρξη χρυσού στους Μαύρους Λόφους. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε στην αποστολή συμπεριλαμβάνονταν και δυο μεταλλωρύχοι, οι Horatio Ross και William McKay. Την αποστολή οδηγούσαν ο ανιχνευτής Charley Reynolds και ο Ινδιάνος Bloody Knife. Στην επιστημονική ομάδα υπήρχαν ένας γεωλόγος και ο βοηθός του, βοτανολόγος, φυσιολόγος, γιατρός, τοπογράφος, ζωολόγος και μηχανικός. Ακόμη υπήρχε 16μελής μουσική μπάντα που θα βαρέθηκε να παίζει το Garryowen προφανώς.
The Custer Expedition, 1874
Ο Custer είχε πάρει μαζί του τα αδέλφια του Tom και Boston ενώ ο πρόεδρος Grant είχε στείλει το γιο του, Συνταγματάρχη Frederick Grant.  Οι  άμαξες ήταν πάνω από 100, ενώ υπήρχαν άλογα που έσερναν κανόνια και Gatling πυροβόλα. Χίλιοι άντρες συνολικά στην αποστολή και μόνο μια γυναίκα, η έγχρωμη μαγείρισσα Sarah Campbell. Από πολλές απόψεις η αποστολή έμοιαζε με ταξίδι αναψυχής. Συναυλίες κάθε βράδυ, κρασί κάθε μεσημέρι και στρατιώτες που κατέβαιναν από τα άλογα τους να μαζέψουν λουλούδια. Οι μεταλλωρύχοι επιβεβαίωσαν την ύπαρξη χρυσού και έστειλαν τις σχετικές αναφορές. Μέχρι να επιστρέψει η αποστολή του Custer στο Fort Abraham Lincoln ο πυρετός του χρυσού των Μαύρων Λόφων είχε ήδη αρχίσει. Χρυσοθήρες έμπαιναν στην περιοχή των Dakota από παντού, από το Cheyenne και τη πόλη της Virginia, από το Sioux City και το Sydney, την Helena και το Bismarck. Το μεγάλο ρέκβιεμ των Ινδιάνικων πολέμων ετοιμαζόταν να ξεσπάσει.
Ο Custer με τη σύζυγό του, Libbie
Ο ίδιος ο Custer, τα αδέλφια του και οι ανιχνευτές της εξερευνητικής αποστολής δε θα ζήσουν πολύ όμως να δουν τα αποτελέσματα των αναφορών τους (βλ. Τεύχος 53). Δυο χρόνια μετά θα πέσουν όλοι στο Little Bighorn (βλ. Τεύχος 54). 

- Copyright © Η Κατάκτηση της Δύσης || Εγκυκλοπαίδεια - Designed by Παναγιώτης Μπαταργιάς -