Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014
Βρισκόμαστε
στο 1868. Ο Wes Hardin διασχίζει τον Κόκκινο Ποταμό και επιστρέφει στο Texas
αφήνοντας στο διάβα του ένα μονοπάτι αίματος.
Στο δρόμο γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας του Buck Taylor από τον Bill Sutton
και τον Jack Helm, ακόμα ενός κρίκου στην πολύχρονη και αιματηρή βεντέτα των Taylor
και των Sutton. Ο Hardin προσπαθεί να σώσει τον Taylor και τον προλαβαίνει
μόλις πριν δεχτεί τις μοιραίες σφαίρες. Οι δολοφόνοι του Buck Taylor θεωρώντας πως το
θύμα τους πρόλαβε και τους κατονομάσε στον επίδοξο σωτήρα του, προσπαθούν να
ξεκάνουν και τον Hardin. Ο Wes μετά βίας γλιτώνει από τους διώκτες του, όχι
όμως και από έναν ενοχλημένο κροταλία των badlands του Texas. Ο Pat MacDonald
και ο Abele βρίσκουν τον νεαρό μισοπεθαμένο και τον μεταφέρουν στον καταυλισμό
του ετήσιου round-up, διοργανωτής του οποίου τυγχάνει να είναι ο MacDonald.
Ο
Helm κι ο Sutton στραβομουτσουνιάζουν όταν βλέπουν τον Hardin και ζητούν από
τον MacDonald να τον παραδώσει στις αρχές μια και είναι καταζητούμενος ενώ προσπαθούν
να του φορτώσουν και το φόνο του Buck Taylor. Ως γνωστόν στον MacDonald δεν
περνάνε κάτι τέτοια κι έτσι ο Hardin βρίσκει δουλειά cowboy στο round-up. Σε
μια εξόρμηση του όμως με τον Abele για να περιμαζέψουν περιφερόμενα γελάδια, ο Hardin
γίνεται πάλι στόχος του Helm. Έξαλλος ο Wes γυρίζει στον καταυλισμό του round-up
και προκαλεί ανοιχτά σε μονομαχία τους Helm και Sutton. Ο MacDonald δεν αφήνει
να γίνονται τέτοια σκηνικά στη βάρδια του κι έτσι διώχνει τον Hardin από το round-up.
Ο Hardin κανονικά δεν αφήνει τέτοιες προσβολές αναπάντητες αλλά αναλογιζόμενος
ότι πρόκειται για τον πατέρα του φίλου του, του Ben, καταπίνει την περηφάνια
του και την κοπανάει. Πρώτα πηγαίνει στο Comanche, άντρο παρανόμων, όπου πάνω
στα χαρτιά σκοτώνει έναν βοηθό σερίφη και κατόπιν – κυνηγημένος - στο Gonzales,
όπου ευρισκόμενος σε δύσκολη θέση από τους διώκτες του αναγκάζεται να παραδοθεί
στον τοπικό σερίφη.
Τον
Hardin απελευθερώνουν από τη φυλακή ο Jim Taylor και οι άνδρες του και τον
στρατολογούν στον αγώνα τους εναντίον των Sutton. Ένα αγώνα άγριο, ανελέητο και
χωρίς ηθικούς φραγμούς καθώς δεν λογαριάζει άμαχους και γυναικόπαιδα. Οι μάχες
μεταφέρονται (Μάιος 1873) ακόμα και στο Cuero, την έδρα της κομητείας - τη στιγμή μάλιστα που ο MacDonald έχει
βγάλει τη γυναίκα του για ψώνια. Καθώς οι σφαίρες πέφτουν χαλάζι απειλείται
ακόμα και η ζωή των οικογενειών της πόλης. Όταν ο Abele διακινδυνεύει τη ζωή
του για να σώσει ένα παιδάκι από τα διασταυρούμενα πυρά, ο MacDonald αποφασίζει
πως είδε αρκετά. Αφυπνίζει τους ειρηνικούς κατοίκους της πόλης και τους καλεί
να πάρουν τα όπλα και να διώξουν τους μανιακούς των Taylor και Sutton από την
πόλη τους. Όπερ και εγένετο αφού για δεύτερη φορά ο Hardin θα διστάσει να κινηθεί
εναντίον του Pat.
Η
βεντέτα συνεχίζεται και οι του Sutton φαίνεται να έχουν σαφές προβάδισμα στη
μακάβρια αρίθμηση νεκρών. Τα πράγματα αλλάζουν όμως όταν ο Hardin θα στήσει
ενέδρα και θα σκοτώσει τον Helm (Μάιος 1873). Χάνοντας το δεξί του χέρι ο Sutton
δε θα αντισταθεί όταν οι άρτι ανασχηματισθέντες Rangers, οδηγούμενοι από έναν
άλλοτε δικό τους, τον Pat MacDonald και υπό την ηγεσία του Λοχαγού Hall διακόπτουν
το γάμο της ανιψιάς του και του επιδίδουν μια λίστα με καταζητούμενους της
φατρίας του, καλώντας τον να τους παραδώσει άμεσα.
Με
τον Helm νεκρό, τα μπουμπούκια του Sutton να παραδίδονται στους Rangers και τον
ίδιο τον Bill Sutton να παίρνει τη γυναίκα του και το φίλο του Gabe Slaughter
(αναφέρεται απλά ως Gabe στο τεύχος) και να πηγαίνει στην Indianola για να
εξαφανιστεί από την περιοχή (ή από τη χώρα), θα έλεγε κανείς ότι η διαμάχη
πνέει τα λοίσθια. Όχι όμως για τον Jim Taylor και τον Wes Hardin, οι οποίοι αφού έχουν διαφύγει τη σύλληψη ζώντας σαν τα
αγρίμια πάνω στα βουνά, ακολουθούν τον Sutton στην Indianola και τον δολοφονούν
εν ψυχρώ, τόσο αυτόν όσο και τον Slaughter, μπροστά στις γυναίκες τους (Μάρτιος
1874).
Μετά
από τη δολοφονία του Sutton, οι δρόμοι του Jim Taylor και του Hardin χωρίζουν.
Απάνεμο δεν υπάρχει πια για κανένα τους. Ο Hardin κινείται διαρκώς με τους Rangers
στο κατόπι του. Σε άθλια κατάσταση φθάνει στο ράντσο των MacDonald ζητώντας
ευγενικά - με προτεταμένη την κάνη του πιστολιού- ένα άλογο. Ο MacDonald φαίνεται
να έχει διάθεση για ένα λογύδριο όπου θα αναπολήσει τις εμπειρίες του, κάτι που
προκαλεί τρομερή φαγούρα στον Hardin.Όταν το όνομα του Ben θα πέσει στο τραπέζι,
η καρδιά της μαμάς Brenda θα ραγίσει και θα απαιτήσει από τον άνδρα της να
φυγαδεύσει τον Hardin, όπως και γίνεται. Διότι τελικά ο λόγος του MacDonald μπορεί
να είναι νόμος σε κοτζάμ roundup αλλά στο σπίτι γίνεται ότι πει η γυναίκα του.
Παρατηρήσεις:
Το round-up γινόταν δυο φορές το χρόνο και ήταν η κύρια δουλειά που ένας cowboy είχε να κάνει σε ένα ράντσο. Ένας cowboy
έπαιρνε περίπου 1 δολάριο τη μέρα για τη δουλειά του στο round-up.
Σχετικά
με τη βεντέτα των Taylor – Sutton: πατριάρχες των Taylor, η οικογένεια των
οποίων ήταν αναφανδόν ταγμένη στο σκοπό της Ομοσπονδίας, ήταν δυο αδέλφια
παλαιάς κοπής: ο Creed και ο Pitkin Taylor. Εξ αυτών ο Creed είχε μια πορεία
αντίστοιχη με του Pat MacDonald. Είχε πολεμήσει στο San Jacinto (βλ. τεύχος 3),
είχε καλπάσει με τον θρυλικό Jack Hays των Rangers.
Στη βεντέτα της κομητείας DeWitt οι Taylor ήταν πάντα οι παράνομοι και οι δυνάμεις του Sutton και του Helm είχαν σχεδόν πάντα την κάλυψη του νόμου. Έναν νόμο βέβαια που οι Taylor δεν αναγνώριζαν καθώς αυτοί εκλάμβαναν τον Helm, τους Sutton, την πολιτειακή αστυνομία, ως carpet-baggers, δυνάμεις κατοχής των Yankees, στους οποίους δεν όφειλαν κανένα σεβασμό, πόσο μάλλον υποταγή. Τώρα για κάποιο λόγο τα παιδιά του Creed Taylor μπήκαν στα μαύρα κατάστιχα του Sutton, όταν ακόμα ο τελευταίος ήταν βοηθός σερίφη στο Lincoln. Ενδέχεται οι Taylor να σκότωσαν κάποιο στρατιώτη της Ένωσης σε καβγά.
Όταν λοιπόν ο ξάδελφος τους, ο Buck Taylor, τα Χριστούγεννα του 1868, έτος που ξεκινά η βεντέτα, αποκάλεσε τον William Sutton κλέφτη, αυτός δεν σκέφτηκε πολύ για να τινάξει στον αέρα τα μυαλά τόσο του Buck όσο και του εξάδελφου του, Dick Chisholm. Κατόπιν ο Sutton με τον Helm στράφηκαν εναντίον των επικηρυγμένων παιδιών του Creed, βρήκαν και σκότωσαν το ένα, τον Hays Taylor. Όταν ο ρεπουμπλικάνος μεταρρυθμιστής κυβερνήτης του Texas, E.J. Davis έφτιαξε την πολιτειακή Αστυνομία (μεταξύ άλλων για να αντιμετωπίσει τις ρατσιστικές οργανώσεις που ξεφύτρωναν ολούθε στο Texas), έβαλε κουμάσια σαν τον Helm επικεφαλής τους. Αποθρασυνόμενοι οι Sutton και Helm σκότωσαν κατόπιν τον γαμπρό του Pitkin Taylor, τον Henry Kelly και τον αδελφό του. Και για να μη ζητήσει τα ρέστα ο γερο-Pitkin πήγαν μπαμπέσικα στη φάρμα του κι έφαγαν και τον ίδιο. Τότε ο γιος του Pitkin, ο Jim Taylor ορκίστηκε εκδίκηση και η βεντέτα φούντωσε για τα καλά.
Στη βεντέτα της κομητείας DeWitt οι Taylor ήταν πάντα οι παράνομοι και οι δυνάμεις του Sutton και του Helm είχαν σχεδόν πάντα την κάλυψη του νόμου. Έναν νόμο βέβαια που οι Taylor δεν αναγνώριζαν καθώς αυτοί εκλάμβαναν τον Helm, τους Sutton, την πολιτειακή αστυνομία, ως carpet-baggers, δυνάμεις κατοχής των Yankees, στους οποίους δεν όφειλαν κανένα σεβασμό, πόσο μάλλον υποταγή. Τώρα για κάποιο λόγο τα παιδιά του Creed Taylor μπήκαν στα μαύρα κατάστιχα του Sutton, όταν ακόμα ο τελευταίος ήταν βοηθός σερίφη στο Lincoln. Ενδέχεται οι Taylor να σκότωσαν κάποιο στρατιώτη της Ένωσης σε καβγά.
Όταν λοιπόν ο ξάδελφος τους, ο Buck Taylor, τα Χριστούγεννα του 1868, έτος που ξεκινά η βεντέτα, αποκάλεσε τον William Sutton κλέφτη, αυτός δεν σκέφτηκε πολύ για να τινάξει στον αέρα τα μυαλά τόσο του Buck όσο και του εξάδελφου του, Dick Chisholm. Κατόπιν ο Sutton με τον Helm στράφηκαν εναντίον των επικηρυγμένων παιδιών του Creed, βρήκαν και σκότωσαν το ένα, τον Hays Taylor. Όταν ο ρεπουμπλικάνος μεταρρυθμιστής κυβερνήτης του Texas, E.J. Davis έφτιαξε την πολιτειακή Αστυνομία (μεταξύ άλλων για να αντιμετωπίσει τις ρατσιστικές οργανώσεις που ξεφύτρωναν ολούθε στο Texas), έβαλε κουμάσια σαν τον Helm επικεφαλής τους. Αποθρασυνόμενοι οι Sutton και Helm σκότωσαν κατόπιν τον γαμπρό του Pitkin Taylor, τον Henry Kelly και τον αδελφό του. Και για να μη ζητήσει τα ρέστα ο γερο-Pitkin πήγαν μπαμπέσικα στη φάρμα του κι έφαγαν και τον ίδιο. Τότε ο γιος του Pitkin, ο Jim Taylor ορκίστηκε εκδίκηση και η βεντέτα φούντωσε για τα καλά.
 |
| J.W. Hardin |
 |
| O Hardin και ο Jim Taylor δολοφονούν τον Helm |
Με το θάνατο του Sutton, η βεντέτα δεν τελείωσε, όπως θα περίμενε κανείς. Νέος αρχηγός της φράξιας του Sutton έγινε ο πρώην marshal του Cuero, ο Rube Brown, ο οποίος συνέλαβε τον Bill Taylor για τη δολοφονία του Sutton κι εξαπέλυσε πραγματικό πογκρόμ κατά των Taylor. Σε μάχη στο Lincoln το Δεκέμβριο του 1875 σκοτώθηκε ο Jim Taylor, ενώ τον προηγούμενο μήνα ο Hardin είχε ήδη καθαρίσει τον Brown. Έτσι τα πράγματα αναγκαστικά οδηγήθηκαν σε εκτόνωση: η βεντέτα των Taylor με τους Sutton τελείωσε χωρίς να υπάρχει οριστικός νικητής. Κατά τη διάρκειά της 22 άτομα από την φράξια των Taylor έχασαν τη ζωή τους. Η πλευρά των Sutton μετρούσε 13 απώλειες. Να πούμε τέλος πως παρόλο που η βεντέτα ονομάστηκε Taylor εναντίον Sutton, ο μοναδικός Sutton που φαίνεται να συμμετείχε σε αυτήν ήταν ο William. Να πούμε επίσης πως παρά τον τρόπο που παρουσιάζεται η βεντέτα στο τεύχος ήταν οι Taylor αυτοί που είχαν τις αντιδραστικές απόψεις (ρατσιστές) και όχι η πλευρά του Sutton (εξέφραζε τις δυνάμεις της ανοικοδόμησης).
 |
| Jesse Lee Hall |
Το
Gonzales είναι ένας από τους πιο πρώιμους Aγγλο-αμερικανικούς οικισμούς στο Texas,
ίσως ο πρώτος δυτικά του ποταμού Colorado. Η πόλη διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο
στα γεγονότα της επανάστασης του Texas (βλ. σχετικά τεύχος 3).
Το
Comanche, έδρα της ομώνυμης κομητείας, βρίσκεται περίπου στο κέντρο του Texas
και ακόμα και σήμερα δέχεται επισκέπτες σε ένα διαμορφωμένο saloon όπου γίνεται
αναπαράσταση της δολοφονίας του βοηθού σερίφη από τον Wes Hardin το 1874. Η
επίσκεψη και τα πεπραγμένα του Hardin στο Comanche προτάσσονται στο τεύχος της
εμπλοκής στου στη βεντέτα των Taylor-Sutton , αν και μάλλον έγιναν μετά από
αυτήν. Ήταν Μάιος του 1874 όταν ο Hardin πυροβόλησε και σκότωσε το βοηθό σερίφη
της κομητείας Brown και πρώην Texas Ranger, Charles Webb. Είναι το μοναδικό
έγκλημα για το οποίο δικάστηκε ο Hardin (το 1877, που συνελήφθη από τον John Barclay
Armstrong) και έφαγε γι’ αυτό 25 χρόνια φυλακή από τα οποία εξέτισε τα 17.
Μετά
την ανάμειξη του στη βεντέτα της κομητείας DeWitt, ο Wes Hardin δεν
ξαναεμφανίζεται σε τεύχος της Κατάκτησης. Πρέπει να του αναγνωρίσουμε πως άφησε
ανεξίτηλο το στίγμα του στη λαϊκή παράδοση των Η.Π.Α. Κοτζάμ Bob Dylan ονόμασε
ένα από τα album του με το όνομα του παράνομου, ενώ τραγούδι γι’ αυτόν έγραψε
κι ο Johnny Cash.
Το
Cuero είναι η έδρα της κομητείας DeWitt,
του χώρου δηλαδή όπου κυρίως έλαβε χώρα
η βεντέτα μεταξύ των Taylor και του Sutton χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν
επεκτάθηκε σε άλλες κομητείες (Gonzales, Calhoun, Goliad, Karnes), καθώς ήταν η
βεντέτα που εξελίχθηκε σε μεγαλύτερο εύρος από οποιαδήποτε άλλη. Η κομητεία DeWitt
πήρε το όνομά της από τον πρώιμο αποικιστή του Texas (σύγχρονο του Austin) Green
DeWitt.
Μέχρι
το 1875 η Indianola είχε 5000 κατοίκους ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι του Texas
μετά το Galveston και έδρα της κομητείας Calhoun. Το 1875 χτυπήθηκε από τυφώνα
που άφησε πίσω του την πόλη συντρίμμια και 300 νεκρούς. Αν και η πόλη
ξαναχτίστηκε, ένας δεύτερος φονικότερος τυφώνας το 1886 έσβησε εντελώς – και δια
παντός – την πόλη από το χάρτη.
Wes Hardin: «Όλοι ενοχλούμε ο ένας το άλλον σε αυτήν τη χώρα… το λίκνο της ελευθερίας! Πριν από λίγες μέρες άκουσα τον ένατο ηλίθιο να με λέει Νότιο… Το είπε σαν βρισιά!... Βέβαια, όταν τελείωσε η συζήτηση, ο τύπος δεν μπορούσε πια να ξαναμιλήσει!»
